Ο Άγιος Τύχων ο Θαυματουργός Επίσκοπος Αμαθούντος Κύπρου

Ο    Άγιος  Τύχων  καταγόταν από την Κύπρο και εγεννήθηκε  από γονείς ευσεβείς στην Αμαθούντα της Κύπρου, την σημερινή Παλαιά Λεμεσό. Ήκμασε  κατά  τους  χρόνους  των  αυτοκρατόρων  Αρκαδίου  και  Ονωρίου  (395 – 423 μ.Χ.).  Αφιερωθείς  υπό  των  φιλοθρήσκων  γονέων  του  στον  Θεό,  έλαβε άρτια  μόρφωση και διακρίθηκε στη μελέτη των Αγίων Γραφών. Για την καθαρότητα του βίου και την αγνότητά του εχειροτονήθηκε υπό του Επισκόπου Αμαθούντος Μνημονίου διάκονος και στη συνέχεια πρεσβύτερος. Η  ικανότητα, ο θερμός ζήλος υπέρ του θείου  κηρύγματος  και οι πολλαπλές αρετές  του  τον  ανέδειξαν,  μετά  το  θάνατο  του  Μνημονίου, διάδοχό του, χειροτονηθείς υπό του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Αγίου Επιφανίου († 12 Μαΐου). Ως Επίσκοπος, ο Τύχων διακρίθηκε για τα φιλανθρωπικά έργα, την αδιάλειπτη διδασκαλία και την υπέρ της εξαπλώσεως της Χριστιανικής πίστεως μέριμνά του. Έτσι, μετέστρεψε πολλούς ειδωλολάτρες, κατέστρεψε ναούς ειδωλολατρικούς και είδωλα  και ανήγειρε  Χριστιανικές  εκκλησίες.

Κάποια  ημέρα,  που  εισήλθε  σε  ένα  ειδωλολατρικό  ναό,  έδιωξε  από  εκεί  την ιέρεια της Αρτέμιδος, τη Μιαρανάθουσα, η οποία τον εξύβρισε. Με παρρησία άρχισε να την  ελέγχει  για  την  τυφλή  εμμονή  της  στην  ασέβεια και  την  ειδωλολατρία.  Το  θάρρος  του  Αγίου  και  η  αρετή που  απέπνεε  η  όλη του προσωπικότητα προκάλεσαν τέτοια εντύπωση στην ιέρεια των ειδώλων, που το θαύμα έγινε. Η Μιαρανάθουσα με σεβασμό και φόβο εζήτησε  από τον Άγιο να την κατηχήσει. Έτσι δέχθηκε το Βάπτισμα με μετάνοια  και  ονομάσθηκε  Ευήθεια.

Ένεκα της θεοφιλούς δράσεώς του και της αγνότητος του βίου του επροικίσθηκε από τον Θεό δια της χάριτος  της  θαυματουργίας,  επιτελέσας πολλά  θαύματα  στη  ζωή  και  μετά  θάνατον.           
Ο  Άγιος  Τύχων  εκοιμήθηκε  με  ειρήνη.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείας  έτυχες, ιερατείας, νεύσι κρείττονι, εκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος· συ γαρ των έργων  εκλάμπων  ταις  χάρισι,  την  Εκκλησίαν εστήριξας  θαύμασι.  Τύχων  Όσιε,  Χριστόν  τον  Θεόν  ικετευε, δωρήσασθαι ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος  σήμερον.           
Εν  ασκήσει  Άγιε, θεοφιλεί διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν, εξ ύψους καθυπεδέξω, ξόανα, καθαιρείν πλάνης λαούς δε σώζειν, δαίμονας, αποδιώκειν  νόσους  ιάσθαι.  Δια  τούτό  σε  τιμώμεν,  ως  Θεού φίλον, Τύχων μακάριε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  των  Οσίων  ο  κοινωνός· χαίροις  το  δοχείον, των του  Πνεύματος αγαθών· χαίροις ο της Κύπρου, ανέσπερος δᾳδούχος, ω Τύχων Αμαθούντος,  ποιμήν  μακάριε.