Ο Άγιος Λεόντιος ο Μάρτυρας και οι συν αυτώ Ύπατος και Θεόδουλος μαρτυρήσαντες

Ο   Άγιος  Μάρτυς  Λεόντιος  καταγόταν  από   την Ελλάδα  και  άθλησε κατά  τους χρόνους του  αυτοκράτορος Βεσπασιανού (69 – 79 π.Χ.). Καταταγείς στο στράτευμα, διακρινόταν για το ρωμαλέο και μεγαλοπρεπές παράστημα, τη γεναιότητα και  ανδρεία του. Ένεκα των αρετών του ανήλθε ταχέως τις στρατιωτικές βαθμίδες, γενόμενος στρατηγός.  Διορισθείς  στην  Αφρική, διένεμε άφθονα από τα στρατιωτικά σιτηρέσια στους φτωχούς Χριστιανούς,  μεταξύ  των  οποίων  συγκαταλέγετο  και  ο  ίδιος,  λατρεύων  τον ένα  και  αληθινό  Θεό.  Το  γεγονός  τούτο  πληροφορηθείς  ο  ηγεμόνας  της Φοινίκης  Αδριανός, απέστειλε τον τριβούνο  Ύπατο  με  δύο  στρατιώτες  για να  συλλάβουν  τον  Λεόντιο  και  τον  οδηγήσουν  ενώπιόν  του.  Αυτοί,  αφού ήλθαν  και  συναναστράφησαν μετά του Λεοντίου, επείσθησαν  από  τους λόγους  του  και  ασπάσθησαν  το  Χριστιανισμό,  και ο  Ύπατος  και  ο  ένας εκ των στρατιωτών, ο Θεόδουλος. Μαθόντες τα γενόμενα οι ειδωλολάτρες, ειδοποίησαν τον Αδριανό, ο οποίος, αφιχθείς εκ Φοινίκης στην Τρίπολη, διέταξε την σύλληψη  αυτών και την ενώπιόν του προσαγωγή τους. Και  τους μεν Ύπατο και Θεόδουλο, αφού ήλεγξε  για την ανυπακοή τους, αποκεφάλισε, τον δε Λεόντιο, αφού μάταια προσπάθησε να  επαναφέρει στην ειδωλολατρία, διέταξε να τον μαστιγώσουν ανηλεώς, να τον κρεμάσουν  και  να  καταξεσχίσουν  τις  σάρκες  δια  σιδηρών  ονύχων  και  να τον εγκλείσουν στη φυλακή. Την επόμενη, καλέσας εκ νέου τον Λεόντιο και μη δυνηθείς πάλι  να  μεταπείσει  αυτόν,  διέταξε  την  κατόπιν  σκληρών βασανιστηρίων  θανάτωσή του. Έτσι,  αφού  τον  εξάπλωσαν  στη  γη  και  του έδεσαν τεντωμένα τα χέρια και τα πόδια σε τέσσερις πασσάλους, τον εχτύπησαν  μέχρι  που  παρέδωσε  το  πνεύμα  προς τον Κύριο, περιβληθείς τον αμάραντο του μαρτυρίου στέφανο.
Η  Σύναξη  αυτού  ετελείτο  «πέραν  εν  τω  Μαρωδίω»  και  στον  ευκτήριο  οίκο αυτού  κοντά  στην  «Πόρτα  της  Πηγής».

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας  Πίστεως.         
Ρώμην ένθεον, διεζωσμένος, εθριάμβευσας, εν τοις  αγώσιν,  Αθλοφόρε  του Σωτήρος  Λεόντιε·  συ  γαρ  ως  λέων  προς  άθλησιν  ώρμησας, και πολεμίων  το κράτος κατέβαλες. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν   ικέτευε,  δωρήσασθαι ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η  Παρθένος  σήμερον.          
Των  τυράννων  ήσχυνας,  τας  πονηράς  επινοίας,  και  Ελλήνων  ήλεγξας, το αθεώτατον σέβας· έλαμψας, θεογνωσίαν πάσιν ανθρώποις, δόγμασι, της ευσεβείας θεόφρον Μάρτυς. Δια τούτο σου την μνήμην, τιμώμεν πόθω, σοφέ  Λεόντιε.

Μεγαλυνάριον.
Δόξη  διαπρέπων  στρατηγική,  αίγλη  ελαμπρύνθης,  εν  Κυρίω  αθλητική·  συ γαρ του Σωτήρος, το όνομα δοξάσας, μεγαλομάρτυς ώφθης, αυτού  Λεόντιε.