Ο Άγιος Μητροφάνης ο Ιερομάρτυρας και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες

Περί  τα  τέλη  του  19^ου αιώνος μ.Χ. η  Ορθόδοξη  Κινεζική  Εκκλησία  έφθασε σε μεγάλη ακμή. Απέκτησε  Κινέζο  ιερέα,  τον  μετέπειτα  Άγιο  Μητροφάνη Τσι – Σούνγκ,  εκτίσθησαν  πολλοί  ορθόδοξοι  ναοί,  ετελούντο  Λειτουργίες πλην  του  Πεκίνου  και  σ’ άλλες  πόλεις  της  Κίνας και  της  Μαντζουρίας  και απέκτησε τη μεγαλύτερη λάμψη της επί της εποχής του ιεραποστόλου Ιννοκεντίου  Φιγκουρόφσκυ  από  το  1897  έως  το  1900 – 1901,  οπότε  επήλθε  η μεγάλη δοκιμασία αλλά και ο μαρτυρικός θρίαμβος της Ορθοδόξου Κινεζικής Εκκλησίας. Τότε εξέσπασε η επανάσταση τῶν Μπόξερ, των συντηρητικών  Κινέζων,  που  ήταν  αντίθετοι  στους  νεωτερισμούς  και  στις μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με τα ξενόφερτα δυτικά πρότυπα. Η  χήρα αυτοκράτειρα με τους συντηρητικούς και τους οπαδούς των πατροπαράδοτων πολεμικών τεχνών επενέβησαν βίαια και εματαίωσαν  τα σχέδια  των  νεωτεριστών.  Το  κίνημα  των  Μπόξερ, όπως ονομάσθηκε  από τους  ξένους,  έπνιξε  στο  αίμα  κάθε  αντίδραση  και  επεζήτησε την έξωση όλων  των  ξένων  που  εζούσαν  στη  χώρα,  στους  οποίους  κατά τη γνώμη  τους οφείλονταν  κάθε  κακό  που  συνέβη  σ’ αυτήν.

Το  1900,  η  απόπειρα των  ξένων  να  φέρουν  περισσότερα  στρατεύματα  στο Πεκίνο, επιδείνωσε την κατάσταση. Στις 10 Ιουνίου εκολλήθησαν προκηρύξεις  στους  τοίχους  του  Πεκίνου, που   εκαλούσαν  τους  Κινέζους  να εξολοθρεύσουν όλους τους Χριστιανούς και να απειλούν με φοβερά μαρτύρια όσους θα προσπαθούσαν να  κρυφθούν.  Η  11^η  Ιουνίου  1900  έγινε η ημέρα της δόξας για τη χώρα της Κίνας, που προσέφερε και  αυτή  τη μερίδα των Μαρτύρων της στην πορφυρή αλουργίδα της θριαμβεύουσας Εκκλησίας.

Η  πομπή των  δημίων  εξεκίνησε  μεγαλοπρεπώς  με  αναμμένους  δαυλούς, υψώνοντας  στα  χέρια  τα  είδωλα  των  πατροπαράδοτων  θεών  της  σινικής φυλής και  κρατώντας θυμιατήρια, για να τους θυμιάσουν οι Χριστιανοί αρνούμενοι την  πίστη  τους  και  την  πατρώα  ευσέβεια.  Τα  μαρτύρια  ήσαν φρικτά και ο φόβος μέγας. Από τους 700 Κινέζους Ορθόδοξους, οι 300 εμαρτύρησαν  για  την  πίστη  τους.

Ο  Άγιος  Μητροφάνης  ήταν  ο  πρώτος  Κινέζος  Ορθόδοξος  ιερέας  και  είχε χειροτονηθεί από τον Άγιο Νικόλαο της Ιαπωνίας. Υπηρετούσε  την ορθόδοξη ιεραποστολή δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Έσφαξαν μπορστά στα μάτια του την πρεσβυτέρα του Τατιανή και τον 23χρονο  υιό  του  Ησαΐα, ενώ έκοψαν τη μύτη, τα αυτιά και  τα  δάκτυλα  των  ποδιών  του  μικρότερου υιού του Ιωάννου.  Ο  παιδομάρτυρας  όχι  μόνο  δεν  δυσανασχετούσε,  αλλά ως εκ θαύματος δεν  ένιωθε  κανένα  πόνο  και  απαντούσε  στις  προκλήσεις των δημίων του που τον αποκαλούσαν «παιδί των δαιμόνων»: «Είμαι Χριστιανός  Ορθόδοξος  και  πιστεύω  στον  Χριστό  και  όχι  στους  δαίμονες».

Αφού  εκτέλεσαν  τον  πατέρα  Μητροφάνη,  ἡ  νύφη  του  Μαρία,  μνηστή  του Μάρτυρος Ησαΐα, 19 ετών, έφθασε στο πρεσβυτέριο επιθυμώντας να πεθάνει με την οικογένεια του μνηστήρός της.  Όταν οι Μπόξερ  εκύκλωσαν το  σπίτι,  η  Μαρία,  αφού  εβοήθησε  πολλούς  Χριστιανούς  να  πηδήσουν  τον τοίχο της αυλής και να σωθούν, εστάθηκε με θάρρος κατέναντι  των δημίων της και  τους  κατηγόρησε  για  την  άδικη  δολοφονία  τόσων  ψυχών, χωρίς να έχει  αποδειχθεί  η  ενοχή  τους  από  κανένα  δικαστήριο.  Οι  δήμιοι της ετρύπησαν τα πόδια και της καταπλήγωσαν τα χέρια, προτρέποντάς την να φύγει και να σωθεί. Η γενναία όμως Μαρία τους απάντησε θαρραλέα:  «Εγεννήθηκα εδώ, κοντά στο ναό της Παναγίας Θεοτόκου, εδώ  και θα πεθάνω». Τότε οι Μπόξερ την αποτελείωσαν.                      
Μεταξύ των Μαρτύρων της  Ορθοδόξου πίστεως, συγκαταλέγονται και πολλοί απόγονοι των κατοίκων του Άλμπασιν της Ρωσίας που είχαν πρώτοι  φέρει  το  φως  της  Ορθοδοξίας  στο  Πεκίνο,  το  1685,  και  οι  οποίοι είχαν αφομοιωθεί με τους Κινέζους. Από αυτούς συγκρατούνται τα ονόματα  των: Κλήμεντος Κουϊ-Κίν, Ματθαίου Χάι-Τσουάν, του  αδελφού του Βίτ και της Άννας Τσούι.          
Από τους περίπου χίλιους της  ενορίας  του  Πεκίνου  οι  τριακόσιοι  χάθηκαν στα  αιματηρά  γεγονότα  της  11^ης  Ιουνίου  1900, εκ των οποίων 222  έλαβαν  το στέφανο  του  μαρτυρίου  και  απετέλεσαν  την  ένδοξη  μαρτυρική  αρχή  του 20^οῦ αιώνος.