Ο Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Ολύμπου

Είναι  άγνωστο  από  που  καταγόταν  ο  Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος, ο οποίος  άθλησε  κατά  τους  χρόνους  του  αυτοκράτορος  Διοκλητιανού  (284 – 305 μ.Χ.). Υπήρξε κατ’ αρχάς μεν Επίσκοπος του εν Λυκία Ολύμπου, έπειτα δε Επίσκοπος Τύρου (της Φοινίκης), κατ’ άλλους δε  Επίσκοπος Φιλίππων της Μακεδονίας. Το αναφερόμενο ότι διετέλεσε Επίσκοπος Πατάρων είναι αναληθές, προελθόν εκ του  περί  Αναστάσεως διαλόγου του, ο οποίος έλαβε χώρα στα Πάταρα. Διαπρεπής αρχιερεύς και πλατωνικός  φιλόσοφος,  διακρινόταν  για  την  εμμονή  του  στην  πίστη και  την παράδοση και  κατατάσσεται  στους  κορυφαίους  θεολόγους  της εποχής του, αγωνισθείς σφοδρώς κατά  του Ωριγένους και  των οπαδών αυτού.  Κατά  τον  επί  Διοκλητιανού  εναντίον  των  Χριστιανών κηρυχθέντα  διωγμό,  συνελήφθη και  υπέστη μαρτυρικό  θάνατο, το  311 μ.Χ., στη «Χαλκίδα της Ελλάδος και ουχί της Συρίας», κατά νεώτερες επιστημονικές έρευνες. Κατ’ άλλους, ασθενών, εφονεύθη δια  μαχαίρας υπό υπηρέτου, τον οποίο οι Ωριγενιστές είχαν δώσει σε αυτόν. Ο υμνογράφος Θεοφάνης στον εορταστικό  Κανόνα της μνήμης του  Αγίου (Ωδὴ Γ’, τροπ. 1) εκφράζεται ως εξής επί του προκειμένου για τον Μεθόδιο: «Επιπολάζουσαν ιδών, την Ωριγένους απάτην, ως υπάρχων άριστος ποιμήν,  τω  θείω  πυρί  συντόμω  έφλεξας,  πάσαν  εκείνου  την αχλύν, την  απαστράπτουσαν  αίγλην,  άψας  της  σοφίας  σου, θεόληπτε». Για  το  μαρτυρικό  του  θάνατο  εκφράζεται (Ωδή  Α’, τροπ. 3) κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Στέφει του μαρτυρίου, ιερωσύνης τε μύρω, παμμάκαρ κοσμούμενος, δι’ αμφοτέρων  ήστραψας, όθεν της αληθεστάτης, και θεοειδούς  κληρουχίας  τετύχηκας».

Ο  Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Πατάρων που  τιμάται από  την  Εκκλησία εορτάζεται  την  20^η  Ιουνίου,  όταν  τελείται «η μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Μεθοδίου επισκόπου Πατάρων», πρόκειται  δε  για  τον  Άγιο Μεθόδιο  Ολύμπου.

Το συγγραφικό  έργο του Αγίου Μεθοδίου υπήρξε πλουσιώτατο, το σπουδαιότερο  δε  έργο  του, το  οποίο  αναδεικνύει  και  αξιόλογο  ποιητή, είναι το  ασκητικού και  ηθικού περιεχομένου «Συμπόσιον των δέκα παρθένων ή περί αγνείας».  
Άλλα έργα είναι «Περί του αυτεξουσίου», «Περί αναστάσεως»  ή  «Αγλαοφών».  Αποσπάσματα  από  τα  έργα του είναι:  «Περί  των  γενητών»,  «Ερμηνευτικαί  πραγματείαι»,  «Περί  βίου»,  «Εκ των κατά  Πορφυρίου»  και  άλλα.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείαν  μέθοδον,  της ευσεβείας, εθησαύρισας, τη  Εκκλησία, ως  Ιεράρχης και  Μάρτυς  Μεθόδιε·  συ  γαρ  σοφίας  τον πλούτον δρεψάμενος, αθλητικώς το σον τάλαντον ηύξησας· Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Ως  πυρσόν  κτησάμενος  την  θείαν γνώσιν, εν αθλήσει έφανας, μυσταγωγέ των υπέρ νουν, καταφαιδρύνων τους ψάλλοντας· χαίροις εκφάντωρ  του  Λόγου  Μεθόδιε.

Μεγαλυνάριον.
Εύσημος  κιθάρα  και  μελουργός,  θείων  διδαγμάτων, ανεδείχθης  Ιερουργέ·  όθεν και τω ξίφει, τμηθείς σου τον αυχένα, απέτεμες την πλάνην,  Πάτερ  Μεθόδιε.