Ο Άγιος Σεραφείμ ο Νέος Ιερομάρτυρας

Γεννήθηκε στο χωριό Μπεζούλια της  επαρχίας Αγράφων και ανατράφηκε κατά Χριστόν από τους θεοσεβείς γονείς του, Σωφρόνιο και Μαρία.

Αγάπησε την μοναχική  ζωή και πήγε στη Μονή της Υπεραγίας  Θεοτόκου, την  επονομαζόμενη Κορώνα ή Κρύα Βρύση και επιδόθηκε στην άσκηση της αρετής. Διακρίθηκε για την άσκησή του και έγινε ηγούμενος  της Μονής. Αργότερα χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Φαναριού  και  Νεοχωρίου.

Κατηγορήθηκε ότι πήρε μέρος στην επανάσταση του Διονυσίου Φιλοσόφου, συνελήφθη  από τους Τούρκους, που μάταια προσπάθησαν να  τον εξισλαμίσουν. Εξαγριωμένοι οι Τούρκοι μπροστά στη σταθερότητα της πίστης του Ιερομάρτυρα, υπέβαλαν σ’ αυτόν φρικτά βασανιστήρια, τα οποία μεγάλωναν, εφ’ όσον ο Σεραφείμ διαρκώς αρνιόταν να προδώσει την ελληνοχριστιανική πίστη του. Αφού του έκοψαν την μύτη και επανειλημμένα τον παρουσίασαν στον κριτή, αρνούμενος  να  αλλαξοπιστήσει, τον εκτέλεσαν στις  4  Δεκεμβρίου  1601 με σουβλισμό και κατ’ άλλους με απαγχονισμό.           
Η τιμία κεφαλή του, εναποτέθηκε  στη  Μονή  της  Κρύας Βρύσης, όπου είχε  μονάσει  ο  Άγιος.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.          
Των  Αγράφων τον γόνον, Φαναρίου τον πρόεδρον, και Μονής Κορώνης το κλέος, Σεραφείμ ευφημήσωμεν· αθλήσας γαρ λαμπρώς υπέρ Χριστού, θαυμάτων επομβρίζει δωρεάς, και λυτρούται νοσημάτων φθοροποιών, τους πίστει ανακράζοντας· δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Της  Εκκλησίας τον αστέρα  τον νεόφωτον

Και  Φαναρίου τον ποιμένα τον θεόκριτον

Ανυμνήσωμεν εν άσμασι θεοφθόγγοις·

Ανατείλας γαρ εσχάτως δι’ αθλήσεως

Καταυγάζει Ορθοδόξων τα πληρώματα,        
Χαίροις λέγοντα, Σεραφείμ αξιάγαστε.

Μεγαλυνάριον.
Χρίσματι  αγίω  τελειωθείς, θερμώς αναδέχῃ, το μαρτύριον του Χριστού· ου γαρ επῃσχύνθης, τον ευαγή αγώνα, ω Σεραφείμ διο σε, Χριστός εδόξασε.