Ο Όσιος Κύριλλος ο Φιλεώτης

Γεννήθηκε το 1015 στο χωριό Φιλέα της επαρχίας Δέρκων της Θράκης. Κατά το Άγιο Βάπτισμα ονομάστηκε Κυριάκος (Κύριλλος υπήρξε έπειτα το καλογερικό του όνομα) και από μικρός διακρίθηκε στα ιερά γράμματα. Στο εικοστό έτος της ηλικίας του παντρεύτηκε και απόκτησε παιδί.

Αλλά επειδή  είχε ζήλο στον μοναχικό βίο, όπως όλοι της εποχής εκείνης, αποφάσισε να εγκαταλείψει την γυναίκα του και το παιδί του και να αποσυρθεί σε μοναστήρι, λέγοντας στην γυναίκα του: «ή να χωρίσουμε, ή να πάμε και  οι  δυο  σε μοναστήρι».

Η γυναίκα του όμως δεν δέχτηκε τίποτα από αυτά και έτσι ο Κύριλλος έμεινε στο σπίτι του ζώντας ασκητικά.

Έπειτα ίδρυσε (1060) μοναστήρι στο χωριό εκείνο, του οποίου το ναό ανήγειρε ο Αλέξιος Κομνηνός.             
Έτσι  αφού  οσιακά  έζησε ο Κύριλλος, απεβίωσε ειρηνικά  το  1110.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως ξένος και πάροικος, των επιγείων τερπνών, ζωήν την ισάγγελον, επολιτεύσω σαφώς, Πατήρ ημών Κύριλλε· όθεν τας ουρανίους, ειληφώς αντιδόσεις, πρέσβευε θεοφόρε, τω Σωτήρι των όλων, δοθήναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.     
Ακολουθήσας τω Δεσπότη των όλων, των προσηκόντων απηρνήσω την σχέσιν, και τον σταυρόν σου Κύριλλε εβάστασας στερρώς· όθεν εχρημάτισας, της Τριάδος δοχείον, και  Οσίων σύσκηνος, δια βίου ενθέου· μεθ’ ών δυσώπει πάντοτε Χριστόν, υπέρ των πίστει, τιμώντων σε Όσιε.

Μεγαλυνάριον.
Σύνοικον την χάριν πεπλουτηκώς, συζύγου τον πόθον, υπερείδες θεοπρεπώς, και δικαιοσύνης, εργάτης ανεδείχθης, Κύριλλε θεοφόρε· διο δεδόξασαι.