Οι Άγιοι Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός και οι τέσσερις Προτεκτοράτοι

Οι  Άγιοι αυτοί, ήταν στα χρόνια του  βασιλιά Διοκλητιανού (290). Και το μαρτύριο τους  έγινε  ως  εξής:

Ο  ηγεμόνας της Θήβας στην Αίγυπτο Αρριανός, συνέλαβε 37 χριστιανούς. Ένας  απ’ αυτούς, ο Απολλώνιος, δείλιασε  τα  βασανιστήρια και  έδωσε τέσσερα  φλουριά  και τα ρούχα του στον Φιλήμονα, που έπαιζε σουραύλι και να θυσιάσει αυτός στα είδωλα αντί αυτού. Ο Φιλήμονας φόρεσε τα ρούχα, συγχρόνως συνδέθηκε νοητά και  με την χριστιανική  πίστη. Και  όταν  διατάχθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, αυτός ομολόγησε  τον  Χριστό.

Τότε ο ηγεμόνας πρόσταξε να έλθει ο Φιλήμονας να παίξει με το σουραύλι του, για να ελκυσθεί ο  δήθεν Απολλώνιος. Αλλά  ο  Φιλήμονας φανερώθηκε και ο ηγεμόνας έμεινε έκπληκτος. Του είπε όμως ότι δεν είναι χριστιανός, διότι δεν έχει βαπτισθεί. Τότε ο Φιλήμονας προσευχήθηκε θερμά και αμέσως έβρεξε δυνατά. Η βροχή αυτή, πληροφορήθηκε ο  Φιλήμονας ότι,  ήταν βάπτισμα γι’ αυτόν. Επειδή  όμως ο  Απολλώνιος έγινε αιτία να πιστέψει ο Φιλήμονας, ο ηγεμόνας τον έφερε μπροστά του και αυτός  ομολόγησε  τον Χριστό.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο Αρριανός να τους βασανίσει σκληρά και κατόπιν να τους αποκεφαλίσει. Αλλά και ο Αρριανός τυφλώθηκε. 
Στον ύπνο του όμως, φάνηκε ο Φιλήμονας και του είπε ν’ αλείψει στα μάτια του χώμα  από  τον  τάφο του  και  θα  θεραπευτεί. Πράγμα που έγινε. Τότε πίστεψε στον  Χριστό  ο  Αρριανός με τέσσερις σωματοφυλακές  του  και  αργότερα  όλοι  μαζί  μαρτύρησαν.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.       
Την εξαστέλεχον, Μαρτύρων φάλαγγα, ασμάτων άνθεσιν ανευφημήσωμεν, ως καθαιρέτας του εχθρού, και  στύλους της  ευσεβείας, Θύρσον και  Φιλήμονα, και  στερρόν  Απολλώνιον, Αρριανόν  Καλλίνικον, και  τον ένδοξον Λεύκιον· αυτοί γαρ ουρανίων χαρίτων, κόσμω πυρσεύουσι  την  αίγλην.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Τους φωστήρας άπαντες, της Εκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, εν εγκωμίοις ιεροίς, ανευφημούντες υμνήσωμεν, ως Αθλοφόρους Χριστού του  Θεού  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Δήμος αγιόλεκτος και σεπτός, πρόκειται εις αίνον, Αθλοφόρων θεοστεφών, ών τας αριστείας, πνευματικώς τιμώντες, την τούτων μυηθώωμεν, θείαν  ανάβασιν.