Ο Όσιος Μάρκελλος

Πέτυχε στην ζωή του διότι με την χάρη του Θεού κατάλαβε, ότι οι κοσμικές λαμπρότητες  φαίνονται και αφανίζονται όπως τα άνθη. Και είχε την πεποίθεση ότι ζωή αληθινή και κερδισμένη είναι μόνο εκείνη, που αφιερώνεται στην υπηρεσία του καλού, επάνω στον δρόμο του  Ιησού Χριστού.

Ο Μάρκελλος έζησε τον 5^ο αιώνα, επί  πατριαρχείας Γενναδίου του Α’ (458 – 471) και βασιλέως του Λέοντα Α’ του Μακέλλη. Η καταγωγή του Μάρκελλου ήταν από τη Συρία και η οικογένειά του ήταν αρκετά πλούσια. Επειδή  οι  γονείς του αγαπούσαν τα γράμματα, στόλισαν τον γιο τους με πολλή παιδεία. Αλλά  η καρδιά του νέου, είχε μέσα της ζωηρή και ακοίμητη την φλόγα της ευσεβείας. Τα κοσμικά αξιώματα δεν τον ενδιέφεραν.

Με τέτοιες διαθέσεις πήγε στην Έφεσο, όπου μπήκε σε μοναστήρι και έγινε μοναχός. Από εκεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή Ακοιμήτων, όπου ηγούμενος ήταν ο Αλέξανδρος. Εκεί, γρήγορα διακρίθηκε για τις αρετές του και αγαπήθηκε πολύ από τους αδελφούς της Μονής, για την ταπεινοφροσύνη που διατηρούσε, άν και ήταν άνθρωπος μελέτης και μεγάλης διανοητικής αξίας.

Αφού πέθανε ο ηγούμενος Αλέξανδρος και ύστερα ο διάδοχός του Ιάκωβος, η αγάπη και  η εκτίμηση των αδελφών, ανέδειξε ηγούμενο τον Μάρκελλο. Η διοίκησή του ήταν άριστη. Σύμφωνα με άλλη γνώμη, την μονή Ακοιμήτων, είχε κτίσει αυτός ο Όσιος Μάρκελλος, πιθανών στη θέση του σημερινού Τσιμπουκλί.
Έτσι με αυτή την θεία και Οσία ζωή του, κοιμήθηκε και αναπαύτηκε ο Μάρκελλος στη Μονή του.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Ύμνον άληκτον, Θεώ προσφέρων, νουν ακοίμητον, προσφόρως έσχες, προς εκπλήρωσιν των θείων προστάξεων· όθεν κανών αρετής εχρημάτισας, και Μοναστών ποδηγέτης θεόσοφος. Πάτερ Μάρκελλε, Χριστόν τον Θεόν  ικέτευε, δωρήσασθαι  ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. β’. Την υπέρ ημών.     
Την αγγελικήν, ασίγητον υμνῳδίαν, σώματι θνητώ, μιμούμενος θεοφόρε, ποιμήν άγρυπνος ώφθης, σαφώς και αρχέτυπον, τοις εκ πόθου επομένοις σοι, ευσεβεία  και  σεμνότητι, και βοώσι Πάτερ Μάρκελλε· χαίροις θεράπον Χριστού, και  Οσίων κρηπίς.

Μεγαλυνάριον.
Αίνεσιν ακοίμητον τω Θεώ, Μάρκελλε προσφέρων, κατεκοίμησας των παθών, τας  επαναστάσεις, και  άγρυπνος προστάτης, υπνώσας πανοσίως, ημίν γεγένησαι.