Ο Άγιος Σιλβέστρος Πάπας Ρώμης

Ο  Άγιος Σιλβέστρος  καταγόταν από την Ρώμη. Επειδή με τον πνευματικό του αγώνα έφθασε στο άκρο της αρετής και  της ευσέβειας, χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Πρεσβυτέρας (Παλαιάς) Ρώμης, ύστερα από τον θάνατο του Επισκόπου Μιλτιάδη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του  έτους 314 μ.Χ.

Εποίμανε αξίως το ποίμνιό του και  με την αγιότητά του ελάμπρυνε τον αποστολικό θρόνο του και έκανε πολλά θαύματα. Επιδόθηκε με περισσή φροντίδα  στο φιλανθρωπικό έργο και αγωνίσθηκε να μεταμορφώσει κατά Χριστόν τα ήθη και τα έθιμα του λαού της Ρώμης. Κατά την παράδοση ο Άγιος εχειραγώγησε προς την χριστιανική πίστη τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο και  με το θείο Βάπτισμα του καθάρισε τα πάθη, της ψυχής και του σώματος. Με τη συμβουλή του Αγίου Σιλβέστρου, ο Μέγας Κωνσταντίνος ανήγειρε επτά ναούς, για να εορτάζονται οι εορτές του Σωτήρος Χριστού  και  των Αγίων Μαρτύρων. Απέδειξε ότι ο Ιησούς Χριστός και  το  έργο του είχαν προκηρυχθεί  από το Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Πολέμησε δε ιδιαίτερα τους αιρετικούς  Δονατιστές και εμεγάλυνε την Εκκλησία με την διδασκαλία των θείων δογμάτων.
Ο Άγιος Σιλβέστρος κοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύ γήρας στις 31 Δεκεμβρίου  του  έτους 335 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Στολὴν ἐνδυσάμενος, ἱεραρχίας πιστῶς, ἀμέμπτως ἱέρευσας, τῷ ἐπὶ πάντων Θεῶ, Πατὴρ ἡμῶν Σίλβεστρε· ἔχων γὰρ πολιτείᾳ, συνεκλάμποντα λόγον, θαύμασιν ἐβεβαίους, εὐσεβείας τὴν δόξαν, δι’ ἧς οὐρανίου δόξης, ὤφθης συμμέτοχος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.    
Ἐν ἱερεῦσιν ἱερεὺς ἀνεδείχθης, τοῦ Βασιλέως καὶ Θεοὺ θεοφόρε, τῶν Ἀσκητῶν συνόμιλος γενόμενος· ὅθεν συναγάλλῃ νῦν, τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων, Πάτερ εὐφραινόμενος, ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Σίλβεστρε Ῥώμης ἔνδοξε ποιμήν, σῶζε τοὺς πόθῳ, τελοῦντας τὴν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον.
Τῆς ἱεραρχίας σου τὴν στολήν, τρόποις ἐναρέτοις, καὶ θαυμάτων τῇ δωρεᾷ, εὐκλεῶς ποικίλας, πεποικιλμένος ἔβης, Σίλβεστρε Ἱεράρχα, πρὸς τὰ οὐράνια.