Ο Όσιος Μακάριος Ζελτοβόδας ο Θαυματουργός (Ρώσος)

Ο   Άγιος  Μακάριος  Ζελτοβόδας  και  Ούνζας  γεννήθηκε   το  έτος  1349 μ.Χ.  στο  Νίζνιϊ – Νόβγκοροντ,  από  ευσεβή  οικογένεια.  Σε  ηλικία  δώδεκα ετών  έφυγε  κρυφά  από  τους γονείς του και  έγινε μοναχός  στη  Μονή Νίζνιϊ – Νόβγκοροντ,  υπό  την επίβλεψη του Αγίου Διονυσίου († 26  Ιουνίου). Με όλη την ένταση της νεανικής ψυχής του αφιερώθηκε στην εργασία  για τη σωτηρία.  Εξεχώρισε  μεταξύ  των αδελφών για  την αυστηρή  νηστεία  και  την  ακριβή  τήρηση  του  μοναστικού   κανόνα.

Όταν  οι  γονείς  του  έμαθαν  ύστερα  από  τρία χρόνια που  βρισκόταν  ο υιός  τους,  πήγε  ο  πατέρας του  να  τον  ικετεύσει  με  δάκρυα  να επιστρέψει  στην  οικογένειά  του.  Ο  Άγιος  Μακάριος μίλησε με τον πατέρα  του  πίσω  από  έναν τοίχο, και  του  απάντησε  ότι  ίσως  να  πάει κοντά  τους  στο  μέλλον.  Ο  πατέρας  του,  του  ζήτησε  έστω  να  βγάλει το  χέρι  του  έξω  από  τον  τοίχο,  για  να το  δει, όπως  και  έγινε. Αφού φίλησε  το χέρι του  υιού  του,  ο  πατέρας  του  Αγίου  Μακαρίου,  επέστρεψε στο   σπίτι.

Η  φήμη του  Αγίου, έφερε πολύ κόσμο κοντά του και γι’ αυτό  τον  λόγο, έφυγε  για   τις ακτές του Βόλγα, όπου ασκήτεψε κοντά στα νερά της κίτρινης  λίμνης.  Εδώ   με πολύ υπομονή  νίκησε τους πειρασμούς του κακού.

Πολλοί εραστές του μοναχισμού ήρθαν κοντά του και έτσι ο Άγιος Μακάριος,  το  1435  μ.Χ.,  έφτιαξε  μονή  αφιερωμένη  στην  Αγία  Τριάδα.

Εδώ,  επίσης, άρχισε να  κηρύττει τον χριστιανισμό  στους  γύρω  από  την περιοχή  λαούς, και  μάλιστα βάπτισε πολλούς μουσουλμάνους και εθνικούς  στη  λίμνη,  η  οποία  έλαβε  το  όνομά  της  από  τον  Άγιο.  Όταν οι  Τάταροι  κατέστρεψαν το  Μοναστήρι, το  1439, πήραν  αιχμάλωτο  τον Άγιο  Μακάριο.  Ο  αρχηγός  των  Τατάρων,  Καάν,  τον ελευθέρωσε μαζί με  σχεδόν 400 Χριστιανούς, γιατί  είδε  στα  μάτια  του  Αγίου  την  ευσέβεια και  την  αγάπη,  και  με αντάλλαγμα του  ζήτησε να  μην εγκατασταθεί πάλι  στην  κίτρινη  λίμνη.

 Ο Άγιος Μακάριος έθαψε ταπεινά εκείνους που σκοτώθηκαν στο μοναστήρι  του,  και  πήγε  200  βέρστια  προς  τα σύνορα του  Γκάλιστς. Κατά  την  διάρκεια  του  χρόνου  αυτής της επανατακτοποίησης  όλοι εκείνοι που ήταν μαζί του, ταΐστηκαν με θαυμαστό τρόπο μέσω των προσευχών  του  Αγίου.  Φθάνοντας  λίγο  έξω  από  την  πόλη Ούνζα, ίδρυσε  ένα  νέο  μοναστήρι.  Πέντε  χρόνια  μετά,  αρρώστησε και κοιμήθηκε  σε  ηλικία  95  ετών,  το  1444  μ.Χ.

 Ενώ   ήταν  ακόμη  εν  ζωή,  ο  Άγιος  Μακάριος,  του  χορηγήθηκε  από  τον Θεό ένα δώρο. Αυτό της θαυματουργίας. Εθεράπευσε ένα τυφλό, δαιμονισμένο κορίτσι. Ακόμα και μετά την κοίμησή του, πολύς κόσμος έλαβε  την ευλογία  του,  μέσω  των  λειψάνων  του.  Οι  μοναχοί  έχτισαν έναν  ναό  κοντά  στον  τάφο  του  Αγίου  και  ίδρυσαν  κοινόβιο.

 Το  1522,  οι  Τάταροι  επιτέθηκαν  στην  Ούζνα  και  στη  μονή,  και  θέλησαν να καταστρέψουν την ασημένια λειψανοθήκη του Αγίου, αλλά  ξάφνου τυφλώθηκαν.  Πάνω  στον  πανικό τους  πνίγηκαν  στην  λίμνη  Ούζνα.

Το  1532,  μέσῳ  των  προσευχών  του  Αγίου  Μακαρίου,  η  πόλη Σολίγκαλιτς  σώθηκε  από  τους  Τατάρους.  Από  ευγνωμοσύνη,  οι  κάτοικοι έχτισαν ένα παρεκκλησι στην εκκλησία του Καθεδρικού  Ναού προς  τιμήν  του  Αγίου. Περισσότεροι από  50 άνθρωποι  θεραπεύθηκαν μετά  από  προσευχές  στον  Άγιο  Μακάριο,  όπως  πιστοποιεί  η  επιτροπή που  εστάλει  από   τον Πατριάρχη  Φιλάρετο  το  1619 μ.Χ.