Ο Άγιος Κοδράτος ο Μάρτυρας και οι συν αυτώ

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κοδράτος, Άνεκτος, Παύλος, Διονύσιος, Κυπριανός  και Κρήσκης ήταν φίλοι και μαρτύρησαν κατά τον διωγμό των αυτοκρατόρων Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) ή  Ουαλεριανού  (253 – 259 μ.Χ.)  στην  Κόρινθο, όταν  ηγεμόνας της  Ελλάδος ήταν  ο  Ιάσων.

Στο Μηνολόγιον του αυτοκράτορος Βασιλείου Β’ αναφέρεται ότι από τους Χριστιανούς, όσοι μεν είχαν συλληφθεί σφαγιάζονταν, όσοι όμως έφευγαν κρύβονταν στα όρη, για όσο διάστημα χρειαζόταν. Έτσι  και  η μητέρα του Κοδράτου, που καταγόταν από την πόλη των Κορινθίων, έφυγε  για  το όρος και  κρυβόταν. Και  καθώς  ήταν  έγκυος, γέννησε  υιό που  τον ονόμασε  Κοδράτο. Στην  συνέχεια, αφού  έζησε για λίγο, πέθανε, εγκαταλείποντας τον υιό της βρέφος. Αυτός τρεφόταν από τα νέφη  που  συνενώνονταν  επάνω από αυτόν και τον πότιζαν. Ο Κοδράτος, αφού μεγάλωσε, δίδασκε  την  Χριστιανική  πίστη στον  Άνεκτο, τον  Κρήσκεντα, τον  Κυπριανό, τον Παύλο  και  τον Διονύσιο, που  είχαν στο μεταξύ καταφύγει κοντά του. Όμως οι Άγιοι Άνεκτος, Κρήσκος, Κυπριανός και Παύλος συνελήφθησαν επειδή ήταν Χριστιανοί. Ο ηγεμόνας  Ιάσων προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τους  δελεάσει και να τους πείσει να απαρνηθούν τη Χριστιανική τους  πίστη  και  να θυσιάσουν στα είδωλα. Εκείνοι  ομολόγησαν με πνευματική ανδρεία τον Χριστό, βασανίσθηκαν  και  τέλος  αποκεφαλίσθηκαν.

Έτσι  εισήλθαν οι Άγιοι  Μάρτυρες στη χαρά της  Βασιλείας  του  Θεού  και Κυρίου μας.    
Ο Άγιος Μάρτυρας Διονύσιος κατηγορήθηκε στον ηγεμόνα της  Κορίνθου ότι δςν υπακούει στην διαταγή των βασιλέων και ότι περιφρονεί τους θεούς, κηρύττοντας κάποιον άλλον Θεό Εσταυρωμένο και λέγοντας ότι Αυτός  είναι  ο  Δημιουργός  του  ουρανού  και  της  γης  και  της θάλασσας  και  όλων  όσων  υπάρχουν μέσα σε αυτά, Αυτός που πρόκειται  να  έλθει  από  τον  ουρανό  και  να  κρίνει  με  δόξα  ζωντανούς και  νεκρούς  και  να  ανταποδώσει  στον  καθένα  σύμφωνα  με  τα  έργα του. Γι’ αυτό, αφού  συνελήφθη  και  δέθηκε με αλυσίδες, παρουσιάσθηκε στον άρχοντα, ο οποίος προσπαθούσε να τον εξαναγκάσει, πότε με κολακείες  και  πότε  με απειλές, να απαρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Όμως ο Μάρτυρας του Χριστού Διονύσιος ομολογούσε τον Χριστό  με  μεγάλη  φωνή. Έτσι  σφαγιάσθηκε  με μαχαίρι  και  τελειώθηκε ο  πρόσκαιρος  βίος του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.     
Ἐξάριθμος χορός, τῶν Χριστοῦ Ἀθλοφόρων, ὑμνείσθω εὐσεβῶς, μελωδίαις ᾀσμάτων, Κοδρᾶτος καὶ Ἄνεκτος, Παῦλος καὶ Διονύσιος, καὶ σὺν Κρήσκεντι, Κυπριανὸς ὁ θεόφρων· τὴν Τριάδα γάρ, διηνεκῶς δυσωποῦσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ὡς λαμπὰς ἑξάφωτος, ἐν τῇ Κορίνθῳ, καρτερῶς ἀθλήσαντες, ὤφθητε Μάρτυρες σοφοί, φωταγωγοῦντες ταῖς χάρισι, τῆς Ἐκκλησίας, ἀπαύστως τὸ πλήρωμα.

Μεγαλυνάριον.
Ἑξάστερος ὥσπερ λαμπρὰ πλειάς, τῷ τῆς Ἐκκλησίας, διαλάμπετε οὐρανῷ, Μάρτυρες Κυρίου, καὶ ἄθλων διαυγείᾳ, ἡμῶν τὰς διανοίας, καταπυρσεύετε.