Οι Άγιοι Γουρίας, Σαμωνάς και Άβιβος οι Ομολογητές

Ο Γουρίας και ο Σαμωνάς, αγωνιζόμενοι τον ιερό αγώνα της χριστιανικής πίστης, συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο, κατά τον διωγμό επί Διοκλητιανού. Και αφού υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βάσανα, αποκεφαλίσθηκαν.

Ο Άβιβος έζησε λίγα χρόνια αργότερα και ήταν από ένα χωριό της Έδεσσας που ονομαζόταν Αποθελσαία. Τότε βασιλιάς ήταν ο Λικίνιος, ο γνωστός αντίπαλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Άβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε Ιεροδιάκονος και διακρινόταν για τη μεγάλη ευσέβειά του και τον πολύ ζήλο για το υπούργημά του. Ιδιαίτερα, όμως, διακρινόταν για  τη θερμή αγάπη του στο  ιερό κήρυγμα, τηρώντας το θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής, που λέει: «Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον, εν πάση μακροθυμία και διδαχή». Κήρυξε, δηλαδή, τον λόγο του Θεού, στάσου επιτηρητής και καθοδηγός στους ακροατές σου, όχι μόνο σε κατάλληλες περιστάσεις, αλλά και σ’ εκείνες που φαίνονται ακατάλληλες περιστάσεις, έλεγξε, επίπληξε, παρηγόρησε με κάθε μακροθυμία και με κάθε μέθοδο διδασκαλίας.
Ο ηγεμόνας Λυσανίας, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα, τον συνέλαβε. Και αφού τον κρέμασε σε στύλο και τον έσχισε με σιδερένια νύχια, έπειτα τον οδήγησε έξω από την πόλη, όπου τον έριξε μέσα στην φωτιά, και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε το πνεύμά του στο Θεό.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάβαλε.
Τριάδος  ισάριθμοι, της Υπερθέου σαφώς, Γουρίας, και Άβιβος, και Σαμωνάς ο κλεινός, ενθέως  υπάρχοντες, ταύτην τοις  ασεβέσιν, ωμολόγησαν άμα, άθλων την τρικυμίαν, αβλαβώς διελθόντες. Και  νυν ημάς  κυβερνώσιν, όρμον προς άκλυστον.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.  
Εξ  ύψους σοφοί, την χάριν κομισάμενοι, των εν πειρασμοίς, προίστασθε πανεύφημοι· διο κόρην Άγιοι, εκ θανάτου πικρού ερρύσασθε· υμείς γαρ όντως  υπάρχετε, Εδέσσης  η δόξα, και του κόσμου χαρά.

Μεγαλυνάριον.
Τρίπλοκος χορεία Αθλητική, Άβιβος ο θείος, και Γουρίας και Σαμωνάς, ώφθησαν τω κόσμω, ομολογίας χάριν, και πειρασμών την λύσιν, ημίν βραβεύοντες.