Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Ακραγαντίνων

Γεννήθηκε στον Ακράγαντα της Σικελίας από ευσεβείς και εύπορους γονείς, τον Χαρίτωνα και την Θεοδότη. Βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Ποταμίωνα, ο οποίος τον ανέθρεψε, τον μόρφωσε και τον κατάταξε στις τάξεις του ιερού κλήρου, στα χρόνια του βασιλιά Ιουστινιανού του Ρινότμητου (685 – 695).

Δεκαοκτώ χρονών πήγε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος από τον επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν επανήλθε στο Βυζάντιο και από εκεί στην Ρώμη, όπου για τις μεγάλες του αρετές και την μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στην επισκοπή των Ακραγαντίνων.

Στην επισκοπή αυτή, βρήκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τον Σαβίνο και τον Κρισκέντιο, που τον συκοφάντησαν για μοιχεία. Αλλά με θαυματουργικό  τρόπο ο Γρηγόριος τους ντρόπιασε και παρέλαβε πάλι την Εκκλησία μετά από διετή φυλάκιση και αργία. Στην συνέχεια έκανε και άλλα θαύματα.      
Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα το 690 μ.Χ. Σώζονται 10 εξηγηματικοί λόγοι του στον Εκκλησιαστή.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.          
Γρηγορών εκ σπάργανων, φερωνύμως Γρηγόριε, εν τοις δικαιώμασι Πάτερ, του των όλων δεσπόζοντος, επλήσθης ουρανίων δωρεών, ως γρήγορος ποιμήν των ευσεβών· δια τούτο προς λειμώνας αειθαλείς, ιθύνεις τους βοώντάς σοι· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Ώσπερ μέγας ήλιος, ανατολαίς των θαυμάτων, καταυγάζεις άπασαν, την του Χριστού Εκκλησίαν· έσωσας, ταις σαις πρεσβείαις πολλούς ανθρώπους· ήλασας, τους κακοδόξους εκ της σης ποίμνης. Δια τούτο σε τιμώμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφέ Γρηγόριε.

Μεγαλυνάριον.
Γρήγορσιν σοφίας καρποφορών, λόγοις ψυχοτρόφοις, διατρέφεις ως αληθώς, ως Χριστού θεράπων, την σοι λαχούσαν ποίμνην· διο σε μακαρίζει, Πάτερ Γρηγόριε.