Ο Όσιος Ιωάννης ο Φιλόσοφος εκ Γεωργίας

Ο  Όσιος  Ιωάννης (Σκιαβτέλι)  έζησε  μεταξύ  του  12^ου και  13^ου αἰῶνα μ.Χ.  στη Γεωργία. Σπούδασε Θεολογία, φιλοσοφία και ιστορία στην ακαδημία του Γελατά (βόρεια Γεωργία). Έπειτα έγινε μοναχός και για πολλά  χρόνια ασκήτεψε στο περίφημο μοναστήρι του  Μπάρτζια  (νότια  Γεωργία),  σε  ένα απομονωμένο  κελί.  Εκεί  ο  Όσιος  Ιωάννης έζησε μία  αυστηρή  ασκητική ζωή, συνεχώς αφιερωμένος σε θεολογικές  αναζητήσεις  δια  της  προσευχής και εντρύφησε στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Μετά από συνεχείς πνευματικές προσπάθειές του κατόρθωσε να  φθάσει  σε  ένα  υψηλό  βαθμό πνευματικής τελειώσεως και  δέχθηκε το χάρισμα του  λόγου,  το  οποίο φανερώθηκε  στην  ποιητική  του  δημιουργικότητα.

Στο  μοναστήρι  του  Μπάρτζια,  κατά  τα  έτη  1210 – 1214,  ο  Όσιος  Ιωάννης έγραψε μία αξιοσημείωτη ωδή, υπό τον τίτλο «Δούλος Χριστού», στην  οποία σκιαγραφείται  η  εικόνα  του  Χριστιανού,  που  είναι  πιστός  στους  Κανόνες της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο έργο αυτό ο μοναχός αυτοαποκαλείται συχνά περιπλανώμενος και δούλος Χριστού. Μεγάλο μέρος  της  ωδής  αφιερώνεται  στον  Γεωργιανό  αυτοκράτορα  Άγιο  Δαβίδ  Γ’, τον  Αποκαταστάτη († 26  Ιανουαρίου) και  στην  Γεωργιανή  αυτοκράτειρα Ταμάρα  τη  Μεγάλη  († 1  Μαΐου  και  Κυριακή  των  Μυροφόρων).

Η  θεολογική  σημασία  της  ωδής  «Δούλος  Χριστού»,  είναι  ειδικά  εμφανής  σε εκείνους  τους  στίχους,  όπου  ο  ποιητής  αφιερώνει  προσευχές  στο  Όνομα  της Υπεραγίας Τριάδος για  να  ευχαριστήσει τη  Θεία Παντοδυναμία και  τη Θεία Πρόνοια, που χάρισε στους ανθρώπους το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας. Μιλώντας  για  την  σειρά  της  δημιουργίας  του  κόσμου  από  τον Θεό, ο Όσιος Ιωάννης γράφει, σε αντιστοιχία με τα έργα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, σχετικά με τις Θείες και Εκκλησιαστικές Ιεραρχίες.        
Ο  Όσιος  Ιωάννης  κοιμήθηκε  σε  βαθύ  γήρας  με  ειρήνη.

Saint John the Philosopher of Georgia

Saint John (Skiavteli) lived between the 12th and 13th centuries AD in Georgia. He studied Theology, Philosophy and History at Gelatas Academy (Northern Georgia). He then became a monk and for many years lived in a secluded cell in the famous monastery of Bardzia (southern Georgia). There, Saint John lived a rigorous ascetic life, constantly devoted to theological pursuits of prayer and encouraged the interpretation of the Bible. After constant spiritual efforts he was able to reach a high degree of spiritual perfection and accepted the gift of speech, which was manifested in his poetic creativity.

In the monastery of Bardzia, in the years 1210 - 1214, Saint John wrote a remarkable ode, entitled "The Slave of Christ", which depicts the image of the Christian, who is faithful to the Canons of the Holy Orthodox Church. In this work the monk often calls himself a wanderer and servant of Christ. Much of the ode is dedicated to the Georgian Emperor Saint David III, the Restorant († January 26) and to the Georgian Empress Tamara the Great († May 1 and Sunday of the Myrrh-bearers).

The theological significance of the "Servant of Christ" ode is especially evident in those verses where the poet dedicates prayers to the Name of the Supreme Trinity to thank the Divine Omnipotence and Divine Providence, which gave people the mystery of the Divine Economy. Speaking about the order in which God created the world, Saint John writes, in correspondence with the works of Saint Dionysius the Areopagite, about the Divine and Ecclesiastical Hierarchies.

Saint John slept in peace in old age.