Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες

Περὶ τὰ τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνος μ.Χ. ἡ Ὀρθόδοξη Κινεζικὴ Ἐκκλησία ἔφθασε σὲ μεγάλη ἀκμή. Ἀπέκτησε Κινέζο ἱερέα, τὸν μετέπειτα Ἅγιο Μητροφάνη Τσί – Σούνγκ, ἐκτίσθησαν πολλοὶ ὀρθόδοξοι ναοί, ἐτελοῦντο Λειτουργίες πλὴν τοῦ Πεκίνου καὶ σ’ ἄλλες πόλεις τῆς Κίνας καὶ τῆς Μαντζουρίας καὶ ἀπέκτησε τὴ μεγαλύτερη λάμψη της ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ ἱεραποστόλου Ἰννοκεντίου Φιγκουρόφσκυ ἀπὸ τὸ 1897 ἕως τὸ 1900 – 1901, ὁπότε ἐπῆλθε ἡ μεγάλη δοκιμασία ἀλλὰ καὶ ὁ μαρτυρικὸς θρίαμβος τῆς Ὀρθοδόξου Κινεζικῆς Ἐκκλησίας. Τότε ἐξέσπασε ἡ ἐπανάσταση τῶν Μπόξερ, τῶν συντηρητικῶν  Κινέζων, ποὺ ἦταν ἀντίθετοι στοὺς νεωτερισμοὺς καὶ στὶς μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα μὲ τὰ ξενόφερτα δυτικὰ πρότυπα. Ἡ χήρα αὐτοκράτειρα μὲ τοὺς συντηρητικοὺς καὶ τοὺς ὀπαδοὺς τῶν πατροπαράδοτων πολεμικῶν τεχνῶν ἐπενέβησαν βίαια καὶ ἐματαίωσαν τὰ σχέδια τῶν νεωτεριστῶν. Τὸ κίνημα τῶν Μπόξερ, ὅπως ὀνομάσθηκε ἀπὸ τοὺς ξένους, ἔπνιξε στὸ αἷμα κάθε ἀντίδραση καὶ ἐπεζήτησε τὴν ἔξωση ὅλων τῶν ξένων ποὺ ἐζοῦσαν στὴ χώρα, στοὺς ὁποίους κατὰ τὴ γνώμη τους όφείλονταν κάθε κακὸ ποὺ συνέβη σ’ αὐτήν.

Τὸ 1900, ἡ ἀπόπειρα τῶν ξένων νὰ φέρουν περισσότερα στρατεύματα στὸ Πεκίνο, ἐπιδείνωσε τὴν κατάσταση. Στὶς 10 Ἰουνίου ἐκολλήθησαν προκηρύξεις στοὺς τοίχους τοῦ Πεκίνου, ποὺ ἐκαλοῦσαν τοὺς Κινέζους νὰ ἐξολοθρεύσουν ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ ἀπειλοῦν μὲ φοβερὰ μαρτύρια ὅσους θὰ προσπαθοῦσαν νὰ κρυφθοῦν. Ἡ 11^η Ἰουνίου 1900 ἔγινε ἡ ἠμέρα τῆς δόξας γιὰ τὴ χώρα τῆς Κίνας, ποὺ προσέφερε καὶ αὐτὴ τὴ μερίδα τῶν Μαρτύρων της στὴν πορφυρὴ ἁλουργίδα τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας.

Ἡ πομπὴ τῶν δημίων ἐξεκίνησε μεγαλοπρεπῶς μὲ ἀναμμένους δαυλούς, ὑψώνοντας στὰ χέρια τὰ εἴδωλα τῶν πατροπαράδοτων θεῶν τῆς σινικῆς φυλῆς καὶ κρατώντας θυμιατήρια, γιὰ νὰ τοὺς θυμιάσουν οἱ Χριστιανοὶ ἀρνούμενοι τὴν πίστη τους καὶ τὴν πατρώα εὐσέβεια. Τὰ μαρτύρια ἦσαν φρικτὰ καὶ ὁ φόβος μέγας. Ἀπὸ τοὺς 700 Κινέζους Ὀρθόδοξους, οἱ 300 ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τους.

Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης ἦταν ὁ πρῶτος Κινέζος Ὀρθόδοξος ἱερέας καὶ εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νικόλαο τῆς Ἰαπωνίας. Ὑπηρετοῦσε τὴν ὀρθόδοξη ἱεραποστολὴ δεκαπέντε ὁλόκληρα χρόνια. Ἔσφαξαν μπορστὰ στὰ μάτια του τὴν πρεσβυτέρα του Τατιανὴ καὶ τὸν 23χρονο υἱό του Ἡσαΐα, ἐνῷ ἔκοψαν τὴ μύτη, τὰ αὐτιὰ καὶ τὰ δάκτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ μικρότερου υἱοῦ του Ἰωάννου. Ὁ παιδομάρτυρας ὄχι μόνο δὲν δυσανασχετοῦσε, ἀλλὰ ὡς ἐκ θαύματος δὲν ἔνιωθε κανένα πόνο καὶ ἀπαντοῦσε στὶς προκλήσεις τῶν δημίων του ποὺ τὸν ἀποκαλοῦσαν«παιδὶ τῶν δαιμόνων»: «Εἶμαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος καὶ πιστεύω στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι στοὺς δαίμονες».

Ἀφοῦ ἐκτέλεσαν τὸν πατέρα Μητροφάνη, ἡ νύφη του Μαρία, μνηστὴ τοῦ Μάρτυρος Ἡσαΐα, 19 ἐτῶν, ἔφθασε στὸ πρεσβυτέριο ἐπιθυμώντας νὰ πεθάνει μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ μνηστῆρός της. Ὅταν οἱ Μπόξερ ἐκύκλωσαν τὸ σπίτι, ἡ Μαρία, ἀφοῦ ἐβοήθησε πολλοὺς Χριστιανοὺς νὰ πηδήσουν τὸν τοῖχο τῆς αὐλῆς καὶ νὰ σωθοῦν, ἐστάθηκε μὲ θάρρος κατέναντι  τῶν δημίων της καὶ τοὺς κατηγόρησε γιὰ τὴν ἄδικη δολοφονία τόσων ψυχῶν, χωρὶς νὰ ἔχει ἀποδειχθεῖ ἡ ἐνοχή τους ἀπὸ κανένα δικαστήριο. Οἱ δήμιοι τῆς ἐτρύπησαν τὰ πόδια καὶ τῆς καταπλήγωσαν τὰ χέρια, προτρέποντάς την νὰ φύγει καὶ νὰ σωθεῖ. Ἡ γενναῖα ὅμως Μαρία τοὺς ἀπάντησε θαρραλέα: «Ἐγεννήθηκα ἐδῶ, κοντὰ στὸ ναὸ τῆς Παναγίας Θεοτόκου, ἐδῶ καὶ θὰ πεθάνω». Τότε οἱ Μπόξερ τὴν ἀποτελείωσαν.Μεταξὺ τῶν Μαρτύρων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, συγκαταλέγονται καὶ πολλοὶ ἀπόγονοι τῶν κατοίκων τοῦ Ἀλμπασὶν τῆς Ρωσίας ποὺ εἶχαν πρῶτοι φέρει τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ Πεκίνο, τὸ 1685, καὶ οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀφομοιωθεῖ μὲ τοὺς Κινέζους. Ἀπὸ αὐτοὺς συγκρατοῦνται τὰ ὀνόματα τῶν: Κλήμεντος Κουϊ-Κίν, Ματθαίου Χάι-Τσουάν, τοῦ ἀδελφοῦ του Βὶτ καὶ τῆς Ἄννας Τσούι.Ἀπὸ τοὺς περίπου χίλιους τῆς ἐνορίας τοῦ Πεκίνου οἱ τριακόσιοι χάθηκαν στὰ αἱματηρὰ γεγονότα τῆς 11^ης Ἰουνίου 1900, ἐκ τῶν ὁποίων 222 ἔλαβαν τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου καὶ ἀπετέλεσαν τὴν ἔνδοξη μαρτυρικὴ ἀρχὴ τοῦ 20^οῦ αἰῶνος.