ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 18,
1-11.
Παρ.
18,1 Προφάσεις ζητεῖ ἀνὴρ βουλόμενος χωρίζεσθαι ἀπὸ φίλων, ἐν παντὶ δὲ καιρῷ ἐπονείδιστος ἔσται.
Παρ.
18,1 Προφάσεις ζητεί
εκείνος, ο οποίος θέλει και επιδιώκει να χωρισθή από τους φίλους του. Αυτός
όμως θα είναι πάντοτε άξιος κατακρίσεως και χλευασμού.
Παρ.
18,2 οὐ χρείαν ἔχει
σοφίας ἐνδεὴς φρενῶν, μᾶλλον γὰρ ἄγεται ἀφροσύνῃ.
Παρ.
18,2 Ο ασύνετος και
άμυαλος άνθρωπος, σκοτισμένος από τον εγωϊσμόν του, δεν αισθάνεται την ανάγκην
να συμβουλευθή σοφούς. Δι’ αυτό και σύρεται τήδε κακείσε από την αμυαλωσύνην
του.
Παρ.
18,3 ὅταν ἔλθῃ
ἀσεβὴς εἰς βάθος κακῶν, καταφρονεῖ, ἐπέρχεται δὲ αὐτῷ ἀτιμία καὶ ὄνειδος.
Παρ.
18,3 Οταν ο ασεβής και
χωρίς φόβον Θεού άνθρωπος πάρη τον κατήφορον και ολισθήση εις βάθος κακών,
αναίσχυντος πλέον και πωρωμένος καταφρονεί τους πάντας. Δια τούτο επέρχεται
εναντίον του ο εξευτελισμός και η καταισχύνη.
Παρ.
18,4 ὕδωρ βαθὺ λόγος
ἐν καρδίᾳ ἀνδρός, ποταμὸς δὲ ἀναπηδύει καὶ πηγὴ ζωῆς.
Παρ.
18,4 Ο λόγος, που
αναβλύζει από την καρδίαν του συνετού ανθρώπου, είναι τόσον βαθύς και ωφέλιμος,
όπως το ανεξάντλητον ύδωρ ενός βαθέος φρέατος. Ποταμός δε αναβλύζει από την ψυχήν
του και πηγή ύδατος ζωής από το στόμα του.
Παρ.
18,5 θαυμάσαι πρόσωπον ἀσεβοῦς
οὐ καλόν, οὐδὲ ὅσιον ἐκκλίνειν τὸ δίκαιον ἐν κρίσει.
Παρ.
18,5 Το να θαυμάζη κανείς
το πρόσωπον και την ζωήν του ασεβούς δεν είναι ορθόν· ούτε δε και είναι πρέπον
και σύμφωνον προς το θέλημα του Θεού να διαστρέφη κανείς το δίκαιον κατά την
ώραν της δίκης.
Παρ.
18,6 χείλη ἄφρονος
ἄγουσιν αὐτὸν εἰς κακά, τὸ δὲ στόμα αὐτοῦ τὸ θρασὺ θάνατον ἐπικαλεῖται.
Παρ.
18,6 Τα λόγια που
βγαίνουν από το στόμα του ασύνετου, τον οδηγούν εις πειρασμούς και καταστροφάς.
Το δε θρασύ του στόμα με τα προκλητικά του λόγια είναι, σαν να προκαλή εναντίον
του τον θάνατον.
Παρ.
18,7 στόμα ἄφρονος
συντριβὴ αὐτῷ, τὰ δὲ χείλη αὐτοῦ παγὶς τῇ ψυχῇ αὐτοῦ.
Παρ. 18,7 Το
στόμα του άφρονος είναι η καταστροφή του και τα λόγια των χειλέων του είναι
παγίς, όπου συλλαμβάνεται και καταστρέφεται η ζωή του.
Παρ.
18,8 ὀκνηροὺς
καταβάλλει φόβος, ψυχαὶ δὲ ἀνδρογύνων πεινάσουσιν.
Παρ.
18,8 Οι οκνηροί και
απρόθυμοι εις την εργασίαν καταβάλλονται από φόβον, οι δε θηλυπρεπείς και
μαλθακοί θα πεινάσουν.
Παρ.
18,9 ὁ μὴ ἰώμενος
ἑαυτὸν ἐν τοῖς ἔργοις αὑτοῦ ἀδελφός ἐστι τοῦ λυμαινομένου ἑαυτόν.
Παρ.
18,9 Εκείνος ο
οποίος δεν καταπολεμεί την οκνηρίαν και δεν προσπαθεί να εξυπηρετήση τον εαυτόν
του με την εργατικότητά του, αυτός είναι όμοιος με εκείνον, που οδηγεί τον
εαυτόν του στον όλεθρον.
Παρ.
18,10 ἐκ μεγαλωσύνης
ἰσχύος ὄνομα Κυρίου, αὐτῷ δὲ προσδραμόντες δίκαιοι ὑψοῦνται.
Παρ. 18,10 Το
όνομα του Κυρίου είναι όνομα μεγαλοπρεπείας και παντοδυναμίας. Εις αυτό όταν
καταφεύγουν οι δίκαιοι, υψώνονται και δοξάζοναι.
Παρ.
18,11 ὕπαρξις πλουσίου
ἀνδρὸς πόλις ὀχυρά, ἡ δὲ δόξα αὐτῆς μέγα ἐπισκιάζει.
Παρ.
18,11 Η περιουσία
του ευσεβούς πλουσίου είναι ασφαλής, όπως η οχυρά πόλις· η δόξα δε αυτής τον
επισκιάζει και τον επαναπαύει.
Το κείμενο χωρίς μετάφραση:
1 Προφάσεις
ζητεῖ ἀνὴρ βουλόμενος χωρίζεσθαι ἀπὸ φίλων, ἐν παντὶ δὲ καιρῷ ἐπονείδιστος
ἔσται. 2 οὐ χρείαν ἔχει σοφίας ἐνδεὴς φρενῶν, μᾶλλον γὰρ ἄγεται ἀφροσύνῃ. 3
ὅταν ἔλθῃ ἀσεβὴς εἰς βάθος κακῶν, καταφρονεῖ, επέρχεται δὲ αὐτῷ ἀτιμία καὶ
ὄνειδος. 4 ὕδωρ βαθὺ λόγος ἐν καρδίᾳ ἀνδρός, ποταμὸς δὲ ἀναπηδύει καὶ πηγὴ
ζωῆς. 5 θαυμάσαι πρόσωπον ἀσεβοῦς οὐ καλόν, οὐδὲ ὅσιον ἐκκλίνειν τὸ δίκαιον ἐν
κρίσει. 6 χείλη ἄφρονος ἄγουσιν αὐτὸν εἰς κακά, τὸ δὲ στόμα αὐτοῦ τὸ θρασὺ
θάνατον ἐπικαλεῖται. 7 στόμα ἄφρονος συντριβὴ αὐτῷ, τὰ δὲ χείλη αὐτοῦ παγὶς τῇ
ψυχῇ αὐτοῦ. 8 ὀκνηροὺς καταβάλλει φόβος, ψυχαὶ δὲ ἀνδρογύνων πεινάσουσιν. 9 ὁ
μὴ ἰώμενος ἑαυτὸν ἐν τοῖς ἔργοις αὑτοῦ ἀδελφός ἐστι τοῦ λυμαινομένου ἑαυτόν. 10
ἐκ μεγαλωσύνης ἰσχύος ὄνομα Κυρίου, αὐτῷ δὲ προσδραμόντες δίκαιοι ὑψοῦνται. 11
ὕπαρξις πλουσίου ἀνδρὸς πόλις ὀχυρά, ἡ δὲ δόξα αὐτῆς μέγα ἐπισκιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου