ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία στὴ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων

Ἀπὸ τὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο ἦρθαν ἐδῶ κάτω στὴ γῆ σήμερα ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ μᾶς δείξουν τὸ τρόπο ποὺ ἔφθασαν αὐτοὶ στὴ δόξα αὐτή. Γι’αὐτὸ κι ἐγὼ σήμερα, Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, καὶ μιὰ ἑβδομάδα ἀκριβῶς ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς ποὺ ὁ Χριστὸς φώτισε τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς μετέτρεψε σὲ ἄφοβους κήρυκας καὶ ὁμολογητὰς τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου, ἐπέλεξαν νὰ ὁμιλήσω στὴν ἀγάπη σας  γιὰ τὸ τρόπο αὐτὸ ποὺ κι ἐμεῖς θὰ κατακτήσουμε τὴν ἁγιότητα. Καὶ μὴν ἀπορεῖτε λέγοντας πῶς θὰ κατακτήσουμε ἐμεῖς τὴν ἁγιότητα γιατὶ δὲν εἶναι ἡ ἁγιότητα κάτι ἐξωπραγματικό. Καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἄνθρωποι ἦταν σὰν καὶ μᾶς μὲ πάθη καὶ ἀτέλειες ἀλλὰ ἀγωνίστηκαν στὸ πνευματικὸ στίβο καὶ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἐνίκησαν τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου καὶ ἔφθασαν στὴν τελειότητα. Ἄλλωστε καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς λέει ‘’ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ Ἅγιος εἰμι’’.

Πῶς ὅμως ἔφθασαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι στὴ δόξα τῆς  ἁγιότητας; Ὁμολογώντας πρῶτα ἀπ’ὅλα μὲ σθένος ταὴν πίστη τους στὸ Χριστό. «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν ταῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὅστις δ’ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» μᾶς λέει ὁ Κύριός μας στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Πρώτη προϋπόθεση λοιπὸν γιὰ νὰ μᾶς ὁ Χριστὸς πολίτες τῆς βασιλείας του εἶναι νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας ἄφοβα καὶ νὰ μὴ δειλιάζουμε ὅταν μᾶς κοροίδεύουν ἤ μᾶς ἀπειλοῦν μὲ μαρτύρια. Καὶ δυστυχῶς ἐκεῖνο ποὺ βλέπουμε σήμερα εἶναι ἡ δειλία τῶν χριστιανῶν ὅταν τοὺς ἀπειλοῦν ἤν θὰ τοὺς ἀπειλήσουν μὲ ἀφαίρεση μισθοῦ ἄν δὲν πάρουν τὴν ἠλεκτρονικὴ κάρτα.  Ἀντίθετα οἱ Ἀπόστολοι πρῶτα, οἱ δύο πρωτοκορυφαῖοι Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος ὁμολόγησαν μὲ σθένος ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας τῶν ἑβραίων. Καὶ ὁ Πέτρος στοὺς ἀρχιερεῖς Ἄννα καὶ Καϊάφα εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπὸ ἄλλον σωτηρία ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ  Χριστό. Ὁ δὲ Παῦλος στὴν ἀπολογία του στὸν βασιλέα Ἀγρίππα ὅταν ἄκουσε τὸν βασιλέα νὰ τοῦ λέει περιπαικτικὰ ὅτι λίγο ἀκόμα καὶ θὰ μ’ἔκανες χριστιανὸ ὁ Παῦλος τοῦ λέει ὅτι θὰ ἐπιθυμοῦσα βασιλιᾶ ὄχι μόνον ἐσὺ ἀλλὰ κι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ μὲ ἀκοῦνε νὰ πιστέψουν στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ σωθοῦν. Ὁ δὲ Μ. Βασίλειος εἶπε στὸν Μόδεστο, τὸν ἀπεσταλμένο τοῦ Οὐάλη, ὅτι ὅλα ὅσα κηρύττει ὁ Ἄρειος, ὅτι ὁ Χριστὸς δηλ. εἶναι κτίσμα τοῦ Πατρὸς δὲν εἶναι παρὰ μεγάλες πλάνες καὶ δὲν πρόκειται νὰ ὑπογράψει ὑπὲρ τῶν ὅσων πρεσβεύει ὁ Ἄρειος.

Δὲν περιορίζεται ὅμως ὁ Χριστὸς μόνο στὴν ὁμολογία. Θέλει καὶ νὰ τὸν ἀγαποῦμε περισσότερο καὶ ἀπὸ τὰ συγγενικά μας πρόσωπα. Γιατὶ «ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἤ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμέ, οὐκ ἔστι μου ἄξιος» μᾶς λέει ὁ Κύριος. Οἱ Ἀπόστολοι  Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης ἄφησαν τὸν πατέρα τους καὶ τὶς δουλειές τους καὶ ἀκολούθησαν τὸν μέχρι τότε ἄγνωστο σ’αὐτοὺς Χριστό ἐπειδὴ τὸν ἀγάπησαν περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους καὶ τὶς ἐργασίες τους. Ὁ δὲ Πέτρος ἄφησε καὶ γυναίκα καὶ ἴσως νὰ ἄφησε καὶ παιδιά πίσω.   

Μήπως ὅμως ὁ Χριστὸς δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ μητρικὴ ἀγάπη πρὸς τὸ παιδί της εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἀγάπη ποὺ νὰ ζητᾶ ἀγάπη σ’Αὐτὸν τῆς μητέρας περισσότερο ἀπὸ τοῦ παιδιοῦ της;Ὄχι βέβαια. Ἀλλὰ τί δίνει ἡ μάνα στὸ παιδί της γιὰ νὰ μεγαλώσει; Τὸ μητρικό της γάλα, ἐνῶ ὁ  Χριστὸς μᾶς δίνει τὸ ἴδιο Του τὸ Αἷμα. Καὶ ἄν ἡ μητέρα προσφέρει μὲ τὸ  τρόπο αὐτὸ πρόσκαιρη ζωὴ στὸ παιδί της ὁ Χριστὸς δίνοντάς μας τὸ Τίμιό Του μᾶς προσφέρει τὴν αἰώνια ζωή.

Ἔχουμε πολλὰ παραδείγματα ἁγίων μητέρων ποὺ ἀψήφισαν τὴν ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ τους προκειμένου νὰ μείνουν πιστὲς στὸ Χριστὸ ποὺ τοὺς ἀγάπησε καὶ τὸν ἀγάπησαν. Οἱ ἅγιοι ἔβαζαν πάνω ἀπὸ τὴν  ἀγάπη τοῦ συγγενικοῦ τους προσώπου, εἴτε αὐτὸς ἦταν ὁ σύζυγος ἤ σύζυγος, εἴτε τὸ ἴδιο τους τὸ παιδί τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό. Καὶ ἄν μὲν τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἦταν πιστὰ στὸ Χριστὸ ἔχει καλῶς, ἄν ὅμως αὐτὰ μάχονταν τὸ Χριστὸ καὶ τὴ Χριστανικὴ πίστη οἱ πιστοὶ ἀντέτασσαν τὸ «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις».  Καὶ ἀπὸ τὰ πολλὰ αὐτὰ παραδείγματα ἕνα μόνο θὰ ἀναφέρουμε ἐδῶ. Καὶ ἀφορᾶ τὸ μαρτύριο τῆς ἁγίας Πέρπετουας, μιᾶς μάρτυρος τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων. Ἡ Πέρπέτουα εἶχε ἕνα παιδὶ καὶ κλείνοντάς την στὴ φυλακὴ γιὰ τὴ πίστη της στὸ Χριστὸ ὁ εἰδωλολάτρης πατέρας της τῆς ἔφερε τὸ παιδί της στὴ φυλακὴ γιὰ νὰ τὴν κάνει νὰ θυσιάσει στοὺς ψεύτικους  θεοὺς βλέποντας τὸ παιδί της. Ἀλλὰ αὐτὴ δὲν ἔχασε τὴν πρώτη ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστὸ καὶ ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανο.

Καὶ τέλος, ὁ Χριστὸς θέλει καὶ κάτι ἄλλο ἀπὸ μᾶς. Θέλει κάτι ποὺ μόλις τὸ ἀκούσουμε θὰ ἀγανακτήσουμε. Τί μας ζητᾶ δηλαδὴ ὁ Χριστός; Νὰ σηκώσουμε τὸ  σταυρό μας καὶ νὰ ταὸν ἀκολουθήσουμε. «Καὶ ὅς οὐ λαμβάνει τὸν  σταυρόν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος».

Ἄς μὴ βιαζόμαστε ὅμως νὰ βγάζουμε συμπεράσματα. Γιατὶ ὅταν λέει ὁ Χριστὸς νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρό μας δὲν ζητᾶ νὰ σηκώσουμε σὰν τὸν δικό του. Οἱ δικοί μας σταυροὶ εἶναι ἕνα χιλιοστημόριο καὶ κάτι λιγότερο τοῦ Σταυροῦ ποὺ σήκωσε ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς. Κι ἔπειτα δὲν θέλει ὁ Χριστὸς πάντοτε νὰ δοκιμαζώμαστε. Ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἐπιβάλλουν ὄχι μιὰ ζωὴ ἀλλὰ χίλιες ζωὲς κι ἄν εἴχαμε θὰ ἔπρεπε νὰ τὶς δίναμε γιὰ τὸ Χριστό μας. Ὅταν κάνουν πάμπολλες θυσίες γιὰ νὰ αὐξήσουμε τὶς περιουσίες μας, ὅταν θυσιαζώμαστε χάριν τοῦ σαρκικοῦ ἔρωτα καὶ τῆς ἡδονῆς τῆς σαρκὸς καὶ ὅταν κάνουμε τὰ πάντα προκειμένου νὰ ἀποκτήσουμε τὴν κοσμικὴ δόξα πολὺ περισσότερες θυσίες ὀφείλουμε νὰ κάνουμε γιὰ νὰ κατακτήσουμε τὴν αἰώνια δόξα τῆς Πολιτείας τῶν ἁγίων. Ἔχουμε ἑκατομμύρια ἑκατομμυρίων μάρτυρες κάθε ἡλικίας, φύλου καὶ γένους. Ἔχουμε μάρτυρες κάθε κοινωνικῆς θέσης ποὺ ἀψήφισαν δόξες ἐπίγειες γιὰ νὰ κατακτήσουν δόξες αἰώνιες. Ἔχουμε νέφος μαρτύρων ὅπως μᾶς λέει ὁ ἀπ. Παῦλος στὴ πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του.

Ἀπ’αὐτὸ ὅμως τὸ νέφος θὰ κάνω ἀναφορὰ σήμερα μόνο σὲ λίγους γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ θυσιαζώμαστε χάριν τοῦ Χριστοῦ  μας. Καὶ πρῶτα  πρῶτα βλέπουμε τὸν ἅγιο Ἰάκωβο τὸν ἀδελφόθεο  ποὺ οἱ Ἑβραῖοι τὸν πέταξαν ἀπὸ τὸ πτερύγιο τοῦ Ἱεροῦ καὶ τὸν σκότωσαν. Ἔπειτα βλέπουμε τὸν ἅγιο Στέφανο μετὰ τὴν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ στὸ Ἰουδαϊκὸ Συνέδριο   καὶ τὸν λιθοβόλησαν. Στοὺς χρόνους ἀκόμα τῶν διωγμῶν ἔχουμε τὸν ἅγιο Πολύκαρπο Σμύρνης ποὺ συνελήφθη γιὰ τὴν πίστη του στὰ 85 του χρόνια καὶ τοῦ ζητήθηκε νὰ βλασφημήσει τὸ Χριστό. Καὶ ὁ Πολύκαρπος λέει πῶς μπορεῖ νὰ κάνω κάτι τέτοιο; Τόσα χρόνια τὸν δουλεύω (τὸν Χριστὸ) καὶ ποτὲ δὲν μὲ ἀδίκησε καὶ τώρα στὰ γεράματα θὰ τὸν βάσφημήσω; Καὶ κατόπιν αὐτοῦ ὁδηγήθηκε στὴν πυρά. Καὶ τέλος, γιὰ νὰ δεῖτε ὅτι καὶ μικρὰ παιδιὰ μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τους ἡ Ἰουλίττα εἶχε ἕνα μικρό παιδί, μόλις 2 ἐτῶν ἦταν, τὸ ὁποῖο ὁμολογώντας τὴν πίστη του στὸ Χριστὸ ἐτελειώθη μαρτυρικὰ ἀπὸ τοὺς δημίους τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὑπάρχει λοιπὸν ἀδελφοί καὶ ἀδελφές μου μεγάλη ἁλυσίδα ἁγίων ποὺ διακρίνονται σὲ ὁμολογητές, ὁσίους, μάρτυρες καὶ ἱερομάρτυρες κάθε ἡλικίας. Καὶ οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν σταμάτησαν νὰ ὑπάρχουν μὲ τὸ τέλος τῶν διωγμῶν γιατὶ ξέχωρα ὅτι ὑπάρχουν καὶ διωγμοὶ κρυφοὶ καὶ εἶναι οἱ ἐσωτερικοί, οἱ διωγμοὶ τῶν αἱρετικῶν ὅλων τῶν αἰώνων, ἔχουμε καὶ τὴ χορεία τῶν νεομαρτύρων. Καὶ ἐδῶ στὴ Μακεδονία μας ἔχουμε πλῆθος νεομαρτύρων κάθε ἡλικίας, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ὁ ἅγιος Ἀγαθάγγελος ποὺ γεννήθηκε μὲν στὴ Φλώρινα ἀλλὰ μαρτύρησε στὸ γειτονικὸ μοναστήρι. Ἐλπίζω καὶ εὔχομαι ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ζοῦμε μὲν σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ οἱ κάθε λογῆς κρίσεις μαστίζουν τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ζοῦμε σὲ χρόνους οἰκονομικῆς κρίσης, σὲ χρόνους ἠθικῆς κρίσης ἀλλὰ καὶ σὲ χρόνους γενικὰ πνευματικῆς κρίσης νὰ μάθουμε ἀπὸ τὴ ζωὴ ὅλων αὐτῶν τῶν ἁγίων καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ καλυτερέψουμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ ἀγαπήσουμε τὸ Χριστὸ γιὰ νὰ λάβουμε καὶ τὸ στεφάνι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν!

* * *